Pytanie będące tytułem tego opracowania staje zarówno przed wykonawcą termoizolacji, jak i przed inwestorem tego przedsięwzięcia. Zamawiając usługę mamy nadzieję, że zostanie ona wykonana poprawnie, jednak za słowami Władimira Iljicza Uljanowa „Zaufanie jest dobre, ale kontrola lepsza”.
W literaturze można przeczytać: „Najczęstszym system montażu styropianu w Polsce jest system ETICS (ang. External Thermal Insulation Composite System), czyli złożony system izolacji ścian zewnętrznych budynku, zwany wcześniej bezspoinowym systemem ociepleń (BSO), a jeszcze wcześniej metodą lekką-mokrą”[1].
Warstwa termoizolacyjna w tym systemie montowana jest za pomocą kleju do ściany od strony zewnętrznej. Najczęściej stosowana jest metoda punktowa. Czasami, szczególnie w wysokich budynkach, wzmocniona kołkami montażowymi
Jednak zalecanym rozwiązaniem, i w przeciwieństwie do metody punktowej, rozwiązaniem poprawnym jest metoda obwodowo-punktowa. Metodę tą nazywamy również ramką z plackami. W takim rozwiązaniu nakładane są punktowo placki z kleju i dodatkowo na obwodzie styropianu rozprowadzana jest warstwa kleju, która ma zapewnić szczelność powietrzną montażu termoizolacji do muru. Po oderwaniu płyty styropianowej klej powinien być na 40% powierzchni płyty styropianowej.
Drugim sposobem realizacji tego systemu jest klejenie na całej powierzchni styropianu. Tą metodą nazywamy metodą grzebieniową. Zapewnia ona całkowitą szczelność połączenia styropianu z murem. Jednakże wiąże się z większym zużyciem kleju i możemy stosować ją tylko na równej powierzchni. Warstwę kleju rozprowadza się jest po całej płycie za pomocą pacy grzebieniowej. Należy pamiętać, że zawsze należy stosować się do informacji zawartych w Aprobacie Technicznej, projekcie ocieplenia oraz zaleceń producenta termoizolacji. Należy stosować materiały zalecane przez producenta. Zastosowanie nieodpowiedniego spoiwa może spowodować nawet uszkodzenie styropianu.
Wiele osób zadaje sobie pytanie, również sami wykonawcy izolacji, gdy słyszą o klejeniu z ramką – a po co nam ona? Przecież trzeba ze styropianu usuwać wilgoć – musi być przewiew, wentylacja.
To prawda, że niepożądanym zjawiskiem jest zawilgocenie termoizolacji. Jednakże można się go ustrzec projektując poprawnie warstwy ściany. Istnieje ogólna zasada – materiały o dużym oporze dyfuzyjnym bliżej wewnętrznej strony. Opór dyfuzyjny to właściwość materiału polegająca na zatrzymywaniu swobodnego przepływu pary wodnej przez niego. Poprawnie dobrane materiały obniżają ciśnienie pary wodnej, uniemożliwiając jej skroplenie na powierzchni lub wewnątrz warstwy izolacyjnej. Nie potrzeba wtedy wentylować styropianu. Wentylacja styropianu jest potrzebna tylko i wyłącznie w źle zaprojektowanych i źle wykonanych ścianach, a takich bez wątpienia należy unikać. Warto zapytać projektanta, wykonawcę, czy przeanalizował właściwości cieplno-wilgotnościowe wewnątrz ściany, czy spotkał się z fizykiem budowli by omówić ten temat. Jeżeli nie – to zalecamy nadrobienie tego braku. W przypadku zlekceważenia przez niego tego tematu – radzimy poszukać bardziej rzetelnej firmy.
Skoro rozwiane zostały kwestie niezbędności wentylacji, należałoby odpowiedzieć – co się stanie jeżeli stworzymy kanał wentylacyjny między ścianą a styropianem?
Każda ściana nowo projektowanego budynku musi spełnić wymagania współczynnika przenikania ciepła U, zapisane w Warunkach Technicznych. Projektant dobierając grubość styropianu, prawie zawsze, zakłada jej szczelne przyleganie do muru. Można to łatwo sprawdzić, weryfikując obliczony przez niego wyżej wspomniany współczynnik. Im jest on niższy tym mniejsze przenikanie ciepła przez ścianę, a zatem – mniejsze straty energii i niższe rachunki za ogrzewanie. W przypadku szczeliny słabo wentylowanej, współczynnik U dla ściany o tej samej grubości termoizolacji jest wyższy, co generuje większe straty energii. W przypadku szczeliny dobrze wentylowanej warstwę izolacji pomija się w obliczeniach współczynnika ciepła U.
Zapytaj o więcej:
Zadzwoń 530 105 398 lub napisz kontakt@termocent.com
Podsumowując: Gdy nie mamy szczeliny, cała grubość termoizolacji działa. Gdy mamy szczelinę słabo wentylowaną – izolacyjność ściany jest pomniejszona ze względu na rozmiar i sposób rozmieszczenia otworów wentylacyjnych – potrzebujemy większej grubości termoizolacji by uzyskać zakładany efekt. Gdy szczelina jest dobrze wentylowana – warstwa izolacji nie bierze udziału w zmniejszeniu strat ciepła.
Zgodnie z Warunki Technicznym ściany należy wykonać z materiałów niepalnych i nie rozprzestrzeniały ognia. Jeżeli między ścianą a styropianem jest szczelina pozwalająca na ruch powietrza, to w przypadku pożaru może zadziałać ona jak komin. Różnica temperatur w powietrza ogrzanego przez pożar i chłodnego, zewnętrznego, może spowodować efekt ciągu kominowego, co doprowadzi do rozprzestrzeniania się ognia między kondygnacjami, a także w skrajnych przypadkach może dojść do oderwania się elewacji i zajęcia się ogniem sąsiednich obiektów.
Konsekwencji chyba nie trzeba nikomu tłumaczyć: zajęcie się ogniem sąsiednich działek, poparzenia osób, niebezpieczeństwo akcji strażackiej, a także duże straty materialne.
Dlatego nie bagatelizujmy procesu ocieplana naszych domów. Źle wykonana termoizolacja to nie tylko wydane pieniądze nie przynoszące korzyści, lecz także to wciąż wysokie rachunki za ogrzewanie, dyskomfort termiczny wewnątrz budynku, a także – dodatkowe niebezpieczeństwo w sytuacji pożarowej. Nie zamieniajmy naszych schronisk na pełną pułapek klatkę!
Z pomocą na błędy wykonawcze przy kładzeniu izolacji termicznej przychodzi termowizja. Wykonując badanie termowizyjne wraz z odpowiednią interpretacją, możemy rozwiązać wiele problemów związanych z jakością użytkowania naszego budynku.
[1] http://www.inzynierbudownictwa.pl/technika,materialy_i_technologie,artykul,system_etics,6409